I wrote about 18Ireland a long time ago, but now that text has been slightly improved, you can read it here again.
Meanwhile, more than a year has passed since our previous game. A few people in our current pack of friends haven’t play the title yet, so we ascertain it is time to come back to it and to remember what it is all about.
Let me remind you that a year ago we were unlucky with it. The game was very long and monotonous. It was also exceptionally rich, and any announcement that we would be groaning over the lack of cash turned out to be a bit over the top, but as you can guess, the same 18xx title can be played in several different ways every time. Sometimes it can be bland, other times mean and very aggressive.
This time Janek (Galatolol) played with us and he knows 18Ireland very well. He used the investor strategy during the game (along with Adam). So he did not start his own 5-share company, but he waited for an opportunity to open 10-share company and the phase of permanent trains. This expectation turned out to be very beneficial for him, because most of the companies launched at the beginning of the game, at some point found themselves in trouble together with their CEOs.
For a long time, all companies operated for Ł3-Ł5. This part of the game was extremely long, and I had the same feeling as before that we were repeating the same thing over and over again. The only exciting moment came with the merging of companies.
We stopped the game when the bronze phase began, because the companies of Janek and Adam were unbeatable. I would probably go bankrupt soon, because my companies had no chance of buying any permanent trains.
I still don’t know what to think about 18Ireland, the game definitely has its potential, but playing with 1-2 people as investors for a long time of the game gave them too much advantage. Our next game showed, however, that in 18Ireland the road to high incomes can be long and painful.
We are used to the fact that 18xx endgames can be long and monotonous, but in 18Ireland this is the beginning of the game. Unfortunately, you will not change this element, but maybe this is what the author wanted, because maybe this element reflects the real story that is to be shown in the game?
….
18Ireland update after last game
After writing the above text, we played again, again with 6 people and again my impressions are the same. Now I can say for sure that the game does not work well in our group, at least with such a number of players.
Previously, the winners were those players who chose not to run minor companies. Back then, there were two people, now most players decided to do so and we only opened companies when we had really nothing to do with the cash. If someone started a company, all the shares were sold out among the next players. The effect was that for 14 operational rounds we were still in the 2H phase of trains! Most of the other games are over during this time! In our case, it was 14 very boring and long operational rounds, during which companies were driving up to $60 and kept doing the same routes every time. This way of playing killed the title.
It was quick to realise who had the advantage and who was losing. Thanks to private companies and a small difference in income from shares, Michał from Olkusz earned over $60 during a series of operational rounds, when I was getting a little more than $30. There was such a disproportion almost from the very beginning and we knew that Michał had a very good chance of winning. This effect would not change anything, because during the initial auction of private companies, the first player bought the first one, the second bought the second one, etc …
Classic titles like 1830 have the advantage that if something does not as the player wants, e.g. some player takes the lead because he has too many 2-trains, then this situation can be changed. In 18Ireland, no one and nothing would be able to do it. Buying a train to speed up the game would be the risk of bankrupt, and most companies would not be able to run an additional train anyway.
I have heard about the proposal that a player who does not want to start a company, should get a bankrupt company (at the time of merging the companies). Only to do this, you need to be able to, for example, sell the shares to the stock exchange or buy additional shares. In our game, all stocks were sold out from the very beginning up to 14 OR.
Our game ended in the 6H-trains phase, then the bank ran out and after 4 hours we breathed a sigh of relief that it was over. The game lasted 3 hours and 40 minutes, of which the 2H-train phase lasted over 2 hours!
I have no idea for this title at the moment, I think I will put it on the shelf for a while (as before, haha). My rating of the game fell by another point, now it is 6 on the BGG scale, I will play again in a while, I think that maybe a small modification of the rules could help in our group, e.g. exporting a non-permanent train at the end of a series of operational rounds + additional train export together with a minor company that nobody wanted to open.
Number of players: 4
Game time: 3 hours 39 minutes
Results: Galatolol 1275 / Grzesiek 1249 / Adam 1090 / Marcin 961 / Michał z Olkusza 784 / Krzysztof 761
BGG rating: 6
Game type (stock / engineering): 50% / 50%
Original text
O 18Ireland pisaliśmy już dawno temu, ale tamten tekst delikatnie poprawiliśmy, więc zapraszamy was do jego przeczytania po raz kolejny.
Tymczasem od naszej poprzedniej gry minął ponad rok. Kilka osób z naszej obecnej paczki jeszcze w ten tytuł nie grało, więc stwierdziliśmy, że jest już najwyższa pora, aby do tego tytułu wrócić i przypomnieć sobie, o co w nim chodziło.
Przypomnę wam, że rok temu nie mieliśmy do gry szczęścia. Była ona bardzo długa i monotonna. Było też wyjątkowo bogato i wszelkie zapowiedzi tego, że będziemy jęczeć z powodu braku kasy, okazały się trochę przesadzone, ale jak możecie się domyślić, ten sam tytuł 18xx można zagrać na kilka różnych sposobów. Raz może być mdło i eurowato, a innym razem wrednie i bardzo agresywnie.
Nasza ostatnia gra właśnie troszkę się zmieniła. Grał z nami Janek (Galatolol), który 18Ireland zna bardzo dobrze. Stosował on przez długi czas (razem z Adamem) strategię na inwestora. Czyli nie uruchamiał własnej firmy, tylko czekał na to, aż będzie do tego dogodna okazja i będziemy w fazie permanentnych pociągów. Takie oczekiwanie okazało się dla niego bardzo korzystne, bo większość firm uruchomionych na początku gry, w pewnym momencie znalazła się w tarapatach razem z ich prezesami.
Przez długi czas, wszystkie firmy operowały za Ł3-Ł5. Ta część gry była wyjątkowo długa i miałem podobne odczucia jak poprzednio, że powtarzamy w kółko to samo. Jedyny ekscytujący moment nastąpił razem z łączeniem firm, ale tej ekscytacji daleko jest do emocji związanych z opcjami na akcje w 1817 lub momentem, w którym pojawiają się permanentne pociągi w 1830.
Grę przerwaliśmy w momencie, gdy rozpoczęła się brązowa faza, bo firmy Janka i Adama były nie do pokonania. U mnie prawdopodobnie nastąpiłoby wkrótce bankructwo, bo moje spółki nie miały żadnych szans na kupno jakiś sensowych pociągów.
Dalej nie wiem co myśleć o 18Ireland, gra na pewno ma swój potencjał, ale granie 1-2 osób jako inwestorów przez długi czas gry, dało tym osobom zbyt dużą przewagę. Nasza kolejna gra pokazała jednak, że w 18Ireland droga do bogatych tras może być długa i bolesna.
Przywykliśmy już do tego, że końcówki rozgrywek w 18xx mogą być dłużące i monotonne, ale w 18Ireland taki jest początek gry. Tego elementu niestety nie zmienicie, ale może tak właśnie autor chciał, bo może ten element dobrze odzwierciedla prawdziwą historię, która ma być pokazana w grze?
……
Po napisaniu powyższego tekstu zagraliśmy jeszcze raz, ponownie w 6 osób i ponownie moje odczucia są takie same. Mogę teraz z całą pewnością napisać, że gra nie działa zbyt dobrze w naszym gronie, a przynajmniej przy takiej ilości graczy.
Poprzednio wygrywającymi byli Ci gracze, którzy postanowili, że nie będą uruchamiali małych spółek. Wtedy były to dwie osoby, teraz postanowiła tak większość graczy i firmy otwieraliśmy dopiero wtedy, gdy już naprawdę nie mieliśmy co zrobić z kapitałem. Jeśli ktoś uruchomił firmę, to wszystkie akcje rozchodziły się wśród następnych graczy. Efekt był taki, że przez 14 rund operacyjnych byliśmy ciągle w fazie 2H pociągów! W tym czasie kończy się większość innych gier! W naszym przypadku było to 14 bardzo nudnych i długich rund operacyjnych. W których czasie firmy jeździły maksymalnie za $60 i ciągle robiły takie same trasy. Taki sposób gry zabił ten tytuł.
Bardzo szybko było widać, które osoby mają zdecydowanie przewagę i kto przegrywa. Dzięki firmom prywatnym i małej różnicy w dochodzie z akcji Michał z Olkusza zarabiał ponad $60 w trakcie serii rund operacyjnych, gdy ja dostawałem niewiele więcej niż $30. Taka dysproporcja była prawie od samego początku i wiedzieliśmy, że Michał ma bardzo duże szanse na wygraną.
Tego efektu nic nie zmieniłoby, bo w trakcie początkowej licytacji firm prywatnych, pierwszy gracz kupił pierwszą firmę, drugi drugą, itd….
Klasyczne tytuły jak 1830 mają tę przewagę, że jeśli coś nie idzie po myśli gracza, np. jakiś gracz wysuwa się na prowadzenie, bo ma za dużo 2-pociagów, to można zmienić tę sytuację. W 18Ireland nikt i nic nie byłby w stanie zrobić. Kupno pociągu, aby przyśpieszyć grę, wiązałoby się z bankructwem, a większość firm i tak nie byłaby w stanie uruchomić dodatkowego pociągu.
Słyszałem o propozycji, żeby graczowi, który nie chce uruchomić firmy, wcisnąć — w momencie łączenia spółek — jakiegoś bankruta. Tylko żeby to zrobić, trzeba mieć możliwość, np. sprzedania akcji na giełdę lub dokupienia akcji. W naszej grze wszystkie akcje od samego początku do 14 OR były wyprzedane.
Ostatnia gra skończyła się w fazie 6H-pociągów, wtedy wyczerpał się bank i po 4 godzinach odetchęliśmy z ulgą, że to już koniec. Gra trwała 3 godziny i 40 minut, z czego ponad 2 godziny trwała faza 2H-pociągów!
Nie mam w tym momencie pomysłu na ten tytuł, chyba odłożę go na półkę na jakiś dłuższy czas (tak jak poprzednio, haha). Moja ocena gry spadła o kolejny punkt, teraz ma 6 w skali BGG, za jakiś czas zagram ponownie, myślę, że może w naszej grupie mogłaby pomóc drobna modyfikacja zasad, np. eksport niepermanentnego pociągu na końcu serii rund operacyjnych + dodatkowy eksport pociągu razem z firmą, której nikt nie chciał otworzyć.
